مفهوم‌پردازی مدل بومی خط‌مشی‌گذاری مبتنی بر شواهد در آموزش عالی ایران

هدف پژوهش حاضر، مفهوم‌پردازی مدل خط‌مشی‌گذاری مبتنی بر شواهد است که نوآوری آن در مقایسه با مطالعات پیشین، جامعیت، بومی بودن و اجرایی بودن آن است که همزمان به اغلب مولفه‌های موثر در خط‌مشی‌گذاری مبتنی بر شواهد در آموزش عالی توجه نموده است. این پژوهش از لحاظ جهت‌گیری در پی مفهوم‌پردازی و با رویکرد کیفی و کدگذاری نظری است. به منظور گردآوری داده‌ها از مصاحبه‌های عمیق و از روش نظریه داده بنیاد استفاده شد. جامعه آماری، اعضای کمیسیون آموزش عالی مجلس، مدیران ارشد، خبرگان، و کارشناسان، روسا و مدیران دانشگاه‌های جامع وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، و وزارت بهداشت، درمان، و آموزش پزشکی و خبرگان خط‌مشی‌گذاری آموزش عالی بودند که با روش نمونه‌گیری گلوله برفی با ۲۰ نفر از افراد مصاحبه شد. جهت تحلیل داده‌ها از فرایند کدگذاری استفاده شد و در نهایت، خلاصه‌ای از نتایج نشان داد؛ تنوع گروه‌های ذینفع و عدم وجود سازوکار موثر خط‌مشی‌گذاری برای یکپارچه‌سازی، از شرایط علی، ناهنجارهای نهادینه فرهنگی و نگاه گزینشی خط‌مشی‌گذاران از شرایط مداخله‌گر نظام آموزش عالی ایران است که از طریق ایجاد نظام پایش مبتنی بر شواهد در فرایند خط‌مشی‌گذاری در نظام آموزش عالی منجر به تبدیل ضعف‌ها و تهدیدهای موجود به فرصت‌های بالقوه می-شود.